ഇരയുടെ വേദനകൾ

            അസ്തമയസൂര്യന് പതിവിൽ കൂടുതൽ തിളക്കമുള്ളതായി ‘മണികണ്ഠന്’ തോന്നി. ഇരുമ്പഴികൾക്ക് ഇടയിലൂടെ നോക്കിയിരിക്കെ, ആ തിളങ്ങുന്ന സൂര്യൻ താഴോട്ട് കടലിലേക്ക് മുങ്ങി ഇല്ലാതാവുന്നത് കാണാൻ എന്തൊരു ഭംഗിയാണ്!  അതോടൊപ്പം പരിസരം ആകെ മാറിമറിഞ്ഞു. അതുവരെ തന്റെ ചുറ്റും കൂടി ചിരിപ്പിക്കാനും കളിപ്പിക്കാനും സഹതപിക്കാനും തലോടാനും കൂടിനിന്ന എല്ലാവരും പെട്ടെന്ന് അപ്രത്യക്ഷരായി. ഏറ്റവും ഒടുവിൽ,, തന്നെ ഇവിടെ കൊണ്ടുവന്ന വാഹനവും, കാഴ്ചയിൽ നിന്നും മറഞ്ഞു.

                      സാധാരണ കടൽ‌ത്തീരത്ത് സന്ധ്യമയങ്ങും നേരം, ആളുകൾ കൂടിവരികയാണ് പതിവ്. പാറപ്പുറത്തും പൂഴിമണലിലും കടൽ‌ത്തിരകളിലും കളിച്ച്തിമിർക്കുന്ന ചെറുതും വലുതുമായ മനുഷ്യർ, ഇരുട്ടിന് കട്ടികൂടി പരിസരം കാഴ്ചയിൽ‌നിന്ന് മറയ്ക്കപ്പെട്ടശേഷം കുറേകഴിഞ്ഞാണ് തിരിച്ചു പോകാറുള്ളത്. 

എന്നാൽ ഇവിടെ? 

                      മനുഷ്യരുടെത് മാത്രമല്ല; ഒരു ജീവിയുടെയും അനക്കം ഇല്ല. കടപ്പുറത്ത് ദിവസേന ഞണ്ട് തിന്നാനായി വരുന്ന കുറുക്കന്മാരുടെ ഓരിയിടൽ കേൾക്കാനാവാത്തവിധം അവയൊക്കെ എവിടെ പോയി? ചുറ്റുമുള്ള കാറ്റാടിമരങ്ങളുടെ സൂചിപോലുള്ള ഇലകളിൽ ഒന്ന്പോലും ചലിക്കുന്നില്ല. ജീവനുള്ളതിനെ ഒരു ലക്ഷണം ആകെയുള്ളത് സ്വന്തം കൂട്ടിനകത്ത് മാത്രം. തിരമാലകൾ പാറകളിൽ തല്ലിച്ചിതറുമ്പോൾ ഉയരുന്ന ശബ്ദം, ഏകാന്തമായ ഇരുൾ‌മൂടിയ അന്തരീക്ഷത്തിൽ, ഭീകരമായ കൊലവിളിയായി തോന്നാൻ തുടങ്ങി.

                     അല്പസമയം മുൻപ് വരെ എന്തൊരു ബഹളമായിരുന്നു; തന്നെ കാണാനും ഓമനിക്കാനും എത്രപേരാണ് വന്നത്!  ഈ മനുഷ്യരുടെ കാര്യങ്ങൾ എന്തൊക്കെയാണ്? തനിക്ക് ഭക്ഷണം തരാനും തലോടാനും ആളുകൾക്ക്എന്തൊരു ആവേശമായിരുന്നു! ആദ്യത്തെ ചെറിയ കൂട്ടിൽ‌നിന്ന് വാതിൽ‌തുറന്നുവെച്ച ഈ വലിയ കൂട്ടിലേക്ക് മാറ്റുമ്പോൾ നരച്ച താടിരോമമുള്ള ഒരാൾ വന്ന് തലോടിയിട്ട് പറഞ്ഞു,

“നല്ലൊരു നായ്‌ക്കുട്ടി; ഏതായാലും ഇവനെ പുലിക്ക് തിന്നാൻ കൊടുക്കയല്ലെ, ഇവനൊരു പേരിടാം,,, ‘മണികണ്ഠൻ’, നാട്ടുകാർക്കു വേണ്ടി രക്തസാക്ഷിയാവാനാണ് ഇവന്റെ നിയോഗം”

                   വരുന്നവരെല്ലാം ‘മണികണ്ഠാ,,,’ എന്ന് വിളിച്ചപ്പോൾ ചെറിയ മുറുമുറുപ്പോടെ കുരച്ചുകൊണ്ട് സന്തോഷം അറിയിച്ചു. അവസാനം ഒരാൾ മീനിന്റെ മണമുള്ള ചൊറ് തന്നു. അപ്പോൾ അയാൾ പറഞ്ഞത് തന്റെ ‘അവസാനത്തെ അത്താഴം’ എന്നാണ്. അതെന്താണെന്ന് ഒരു പിടിയും കിട്ടിയില്ല; അതുപോലെ ആളുകൾ ഇടയ്ക്കിടെ പറയുന്ന പുലിയുടെ കാര്യവും?

                     സന്ധ്യാസമയം അടുത്തപ്പോൾ ചുവന്ന പാവയുമായി വന്ന ഒരു കൊച്ചു സുന്ദരിക്കുട്ടിക്ക് തന്നെ പിരിയാൻ വിഷമം. കരയുന്ന മകളെ പിടിച്ച്‌വലിച്ച് കാറിൽ കയറ്റുമ്പോൾ അവളുടെ അച്ഛൻ പറയുന്നത് കേട്ടു.

“ചാവേണ്ടെ പട്ടിക്കുട്ടിയെ നോക്കി നീയെന്തിനാ കരയുന്നത്?”

എന്നിട്ടും അവൾ കരച്ചിൽ നിർത്തിയില്ല. ഒടുക്കം അച്ഛൻ സമാധാനിപ്പിച്ചു,

“നാളെ ആ നായക്കുട്ടി ജീവനോടെയുണ്ടെങ്കിൽ നമുക്ക് വീട്ടിലേക്ക് കൊണ്ടുപോവാം”

അത് കേട്ടപ്പോൾ ആ സുന്ദരിക്കുട്ടിയെക്കാൾ സന്തോഷം തനിക്കായിരുന്നു. എന്ത് രസമായിരിക്കും, അവളോടൊത്ത് ഓടിക്കളിക്കാൻ.

                       കടലിന്റെ ശബ്ദം അമ്മയുടെ ഓർമ്മയുണർത്തി. ജനിച്ചപ്പോൾ തൊട്ട്, -കണ്ണ് തുറക്കുന്നതിനു മുൻപ്‌തന്നെ- കേൾക്കുന്നതും ആദ്യമായി അറിഞ്ഞതും തിരമാലകളുടെ ശബ്ദമായിരുന്നു. തീരത്തെ പാറക്കെട്ടുകൾക്കിടയിൽ ഒളിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ കുഞ്ഞുങ്ങളോടൊപ്പം അമ്മയും സുരക്ഷിതമായിരുന്നു. അമ്മയുടെ കണ്ണുവെട്ടിച്ച് വെളുത്ത പൂഴിമണലിൽ ഓടിക്കളിച്ച്, തിരമാലകളിൽ ചവിട്ടി തിരികെ ഓടാൻ തുടങ്ങിയത് ഏതാനും ദിവസങ്ങൾക്ക് മുൻപ് മാത്രമായിരുന്നു. അമ്മ കൊണ്ടുവന്ന എല്ലിൻ‌തുണ്ടുകളും ചത്ത കടൽ‌മീനുകളും ഞണ്ടുകളും തിന്നാൻ നാല് സഹോദരങ്ങളും മത്സരിച്ചു. അതുനോക്കി പാറപ്പുറത്ത് കിടക്കുന്ന അമ്മയെ ഓർക്കുമ്പോൾ ഇപ്പോൾ ശരിക്കും കരച്ചിൽ വരുന്നു.

                       ഇന്ന് ഉച്ചയ്ക്ക്മുൻപ് അമ്മ കൊണ്ടുവന്ന എല്ലിൻ‌കഷ്ണം നക്കിത്തുടച്ചശേഷം മുലപ്പാൽ കുടിച്ച് വയറു നിറഞ്ഞതോടെ പാറക്കൂട്ടത്തിനിടയിൽ നിന്നും അമ്മയെ ഉണർത്താതെ നാലുപേരും പുറത്തിറങ്ങിയതാണ്. ഉച്ചവെയിലിന്റെ ചൂട് ഉണ്ടെങ്കിലും ഓടിക്കളിക്കാൻ നല്ല രസം. മനുഷ്യന്മാരിൽ നിന്നും അകലം പാലിക്കാൻ പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധിച്ചു. ഒരിക്കൽ അച്ഛന്റെ കാല് അടിച്ച് പൊട്ടിച്ചതും അവർ ജനിക്കുന്നതിനു മുൻപെ അച്ഛനെ കൊന്നതും മനുഷ്യന്മാരാണെന്ന്, അമ്മ പറഞ്ഞുകേട്ടിട്ടുണ്ട്. എന്നാലും കാറിൽ വന്നവർ എറിഞ്ഞുതന്ന മധുരമുള്ള സാധനം തിന്നാതിരിക്കുന്നതെങ്ങനെ? അങ്ങനെ രസം പിടിച്ച് നാലുപേരും ചേർന്ന് കളിക്കുകയും തിന്നുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ കൂട്ടത്തിൽ ഒരാൾ പറയുന്നത് കേട്ടു,

“പിടിക്കെടാ എല്ലാറ്റിനേം”

                      പിന്നെ ഒരോട്ടമായിരുന്നു; എല്ലാവരും ചിതറിയോടി. ഒടുവിൽ മനുഷ്യന്റെ പിടിയിൽ പെട്ടത് താൻ ഒരാൾ മാത്രം. ഓ അമ്മയുടെ മറ്റു മക്കൾ രക്ഷപ്പെട്ടല്ലൊ. അവരിപ്പോൾ അമ്മയുടെ രോമത്തിനുള്ളിലെ ഇളം ചൂടിൽ ഉറങ്ങുകയാവാം. പിടിച്ചവരോട് ആദ്യം ദേഷ്യം തോന്നി ഒരു കടിവെച്ച് കൊടുത്തെങ്കിലും പിന്നീട് അവരെ ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ടു. മനുഷ്യർ എത്ര നല്ലവരാണെന്ന് അപ്പോഴാണ് മനസ്സിലായത്. ഒട്ടും വേദനിപ്പിക്കാതെ ചെറിയ കൂട്ടിലിട്ട അവർ തനിക്ക് കുടിക്കാൻ മധുരമുള്ള പാല് തന്നു. അപ്പോൾ കൂടെയുള്ള ഒരു മനുഷ്യൻ പറഞ്ഞു,

“ഒരു പട്ടിക്കുട്ടി മതി, ഇനി ഇവൻ വേണം നമ്മുടെ നാട്ടുകാരെ രക്ഷിക്കാൻ”

                      പിന്നെ തീരംവിട്ട് വാഹനത്തിൽ യാത്രചെയ്തെങ്കിലും എത്തിയത് ഒരു കടൽതീരത്ത് തന്നെ. ഒരു പട്ടിക്കുട്ടിയായ തന്നെ കാണാൻ എത്ര മനുഷ്യരാ ഇവിടെ വന്നത്? തീരത്തെ കാറ്റാടി മരങ്ങൾക്കിടയിൽ, വാതിൽ തുറന്നുവെച്ച ഈ വലിയ കൂട്ടിൽ പട്ടിക്കുഞ്ഞിനെ കെട്ടിയിടുമ്പോൾ ജനങ്ങൾ തിങ്ങിനിറഞ്ഞു, ഫ്ലാഷുകൾ മിന്നി. ഇതൊക്കെ എന്തിനാണെന്ന് ആരെങ്കിലും ഒന്ന് പറഞ്ഞു തന്നെങ്കിൽ?

                      ഇന്നലെ സന്ധ്യക്ക് അമ്മയുടെ കാലുകൾക്കിടയിൽ മാറിടത്തിലെ രോമത്തിന്റെ ചൂടിൽ ഉറങ്ങുമ്പോൾ ഒറ്റക്കായിരുന്നില്ല. ഇപ്പോൾ അരണ്ട വെളിച്ചത്തിൽ പരിസരം കാണാൻ കഴിയുന്നുണ്ടെങ്കിലും ഒറ്റക്കാണെന്ന ചിന്ത വന്നപ്പോൾ കരച്ചിൽ വന്നു. കഴുത്തിലെ ഈ കുരുക്കൊന്ന് അഴിഞ്ഞെങ്കിൽ; മണം പിടിച്ച്, വന്ന വഴിയെ നടന്ന്, അമ്മയെ കണ്ടെത്താമായിരുന്നു. ഏതായാലും ഉച്ചത്തിൽ കരയട്ടെ,,,

                       ഇരുട്ടിനു കട്ടി കൂടി വരുമ്പോൾ പേടി കൂടിയതിനാൽ ഉറക്കം അകലുകയാണ്. കടലിന്റെ ശബ്ദവും കുറഞ്ഞുവരികയാണ്. കേൾക്കാനാരും ഇല്ലെങ്കിലും ഒന്ന് ഉച്ചത്തിൽ കരയട്ടെ,,, അങ്ങനെ കരച്ചിൽ കേട്ട് ആരെങ്കിലും വന്ന് കഴുത്തിലുള്ള ഈ കെട്ടൊന്ന് അഴിച്ചുതന്നാൽ രക്ഷപ്പെട്ടു.

                     അകലെ ചെറുതായ് എന്തോ മിന്നുന്നുണ്ടല്ലൊ; ഒന്നല്ല രണ്ട് മിന്നാം‌മിനുങ്ങ് ഒന്നിച്ച് മിന്നുകയാണ്. അത് ഇങ്ങോട്ട് വരുന്നുണ്ടാല്ലൊ; ഇപ്പോൾ ശരിക്കും രണ്ട് തീക്കട്ടകൾ ഒന്നിച്ച് വരികയാണെന്ന് തോന്നുന്നു. പാറക്കൂട്ടങ്ങൾക്കിടയിൽ വെച്ച് പരിചയപ്പെട്ട പൂച്ചകൾ രാത്രി നടന്നുവരുമ്പോൾ അവയുടെ കണ്ണുകൾ ഇതുപോലെ ആയിരുന്നു. എന്നാൽ പൂച്ചയുടെ കണ്ണ് ഇത്രേം വലുതായി മിന്നുകയില്ല. അല്ല, ആ തീക്കട്ടകൾ തന്റെ നേരെയാണല്ലൊ വരുന്നത്! ഒറ്റക്കിരുന്ന് പേടിച്ച തനിക്കേതായാലും ഒരു കൂട്ടായി,, ഹോ രക്ഷപ്പെട്ടു,,,

                       അടുത്തെത്തിയപ്പോഴാണ് ആ തിക്കട്ടയുടെ ഉടമയെ കണ്ടത്. ആ കണ്ണിന്റെ പ്രകാശത്തിൽ കാണുന്ന പുള്ളികളുള്ള ആ വലിയ ശരീരം ഒന്ന് നോക്കാൻ‌തന്നെ പേടിയാവുന്നു. നേരെ കൂട്ടിനകത്താണല്ലൊ കയറുന്നത്; തന്നെ അഴിച്ചുവിട്ട് കൂടെ കൊണ്ടുപോകാനായിരിക്കാം.

“ഠപ്പ്”

പെട്ടെന്ന് ആ വലിയകൂട് ആകെ കുലുങ്ങി. വാതിലടഞ്ഞല്ലൊ; ഈ കെണിയിൽ‌നിന്ന് ഇനിയെങ്ങനെ പുറത്തുപോകും?

അയ്യോ‍,, ഇതെന്താണ്?,,

കൂട്ടിൽ കയറിയവൻ വായതുറന്ന് വെളുത്ത്‌കൂർത്ത പല്ലുകളുമായി തന്റെ നേരെ അടുക്കുന്നോ,,

അയ്യോ,, അമ്മേ,, വേദന,,, ഇനി വയ്യാ…

*******************************************************

 കഥ
,,,,,

 ചിത്രവും വാർത്തയും : മാതൃഭൂമി, കണ്ണൂർ

,,,,,

പുലിയെ കുടുക്കാനായി കൂട്ടിൽ കെട്ടിയിട്ട, ചിത്രത്തിൽ കൊടുത്ത നായക്കുട്ടിക്ക് കഥയിൽ പറഞ്ഞതുപോലെ പുലിയുടെ ഇരയാവാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. അതിനുമുൻപ് ആരോ അഴിച്ചുവിട്ട് രക്ഷപ്പെടുത്തി.

എന്നാൽ ഏതാനും ദിവസം മുൻപ് ഇതേ സ്ഥലത്ത്, പുലി കെണിയിൽ വീണപ്പോൾ ഇതുപോലെ ഒരു നായക്കുട്ടി ബലിയാവേണ്ടി വന്നു. ആ ബലിമൃഗത്തിനുവേണ്ടി ഈ കഥ സമർപ്പിക്കുന്നു.