തലയിണമന്ത്രത്തിലെ ഡെറ്റോൾ‌ഗന്ധം

                     ലാസ്റ്റാമത്തെ മരുമകളായ രശ്മിക്കുട്ടിയെയും കെട്ടിച്ചുവിട്ടതിന് ശേഷമാണ്, അതിവിശാലമായ തറവാടിലെ കാരണവരായ ഉണ്ണിയേട്ടൻ അഥവാ ഉണ്ണിമാമൻ സ്വന്തമായി ഒരു വിവാഹത്തെക്കുറിച്ച് ചിന്തിച്ചത്. അത്രയും‌കാലം അദ്ദേഹത്തിന്റെ ബ്രഹ്മചര്യം കണ്ണിലെ കൃഷ്ണമണിപോലെ ഉറക്കമിളച്ച് കാത്ത്‌സൂക്ഷിച്ച പെങ്ങമ്മാരും അനിയന്മാരും അളിയന്മാരും മരുമക്കളും തന്നെയാണ്, ആ പരിശുദ്ധ മനസ്സിലുയർന്ന വിവാഹമോഹത്തിനു പിന്നിൽ അണിനിരന്നത്.

                       ഉണ്ണികൃഷ്ണനെന്ന് പേരാണെങ്കിലും സാക്ഷാൽ ഉണ്ണികൃഷ്ണനെപ്പോലെ ഗോപികമാരുടെ കൂടെ രാസലീലകളാടാൻ നല്ലകാലത്ത്‌പോലും അദ്ദേഹത്തിന് മോഹം തോന്നിയിട്ടില്ല. അഥവാ തോന്നിയാലും നടക്കില്ല. കാരണം വലിയൊരു തറവാട്ടിലെ വലിയൊരു ഭാരം ഇരുചുമലിലും ഏല്പിച്ച് അദ്ദേഹത്തിന്റെ അച്ഛനും അമ്മയും അതിവേഗം പരലോകത്തേക്ക് ബഹുദൂരം പോയതിനാൽ ഇത്രയും കാലം സ്വന്തം കാര്യമൊഴികെ മറ്റെല്ലാം സിന്ദാബാദാക്കിയ ആളാണ് നമ്മുടെ നല്ലവനായ കാരണവർ.

                        മൂത്ത ചേട്ടനെ കല്ല്യാണം കഴിപ്പിക്കണമെന്ന് വാശിപിടിച്ചവരുടെ കൂട്ടത്തിൽ ഇളയ സഹോദരന്മാരും സഹോദരിമാരും ആയി ആറുപേർ മുൻനിരയിലും അനേകം പേർ പിൻ‌നിരയിലും ഉണ്ടായിരുന്നു. അതുവരെ തറവാട്ടിലെ സ്വത്തുക്കളൊക്കെ തിന്നുമുടിച്ച ചേട്ടന് ഇനി വയ്യതായാൽ, പുറം തടവാനോ വെള്ളം ചൂടാക്കികൊടുക്കാനോ തങ്ങളിൽ ആർക്കും സൌകര്യമുണ്ടാവില്ല, എന്ന് ചിന്തിച്ച അവർ, പണം കൊടുത്ത്  നിയമിക്കുന്ന ഒരു ഹോം‌നേഴ്സിനു പകരം കൂലിയില്ലാതെ ജോലിചെയ്യാനായി ഒരു ചേട്ടത്തിയമ്മയെ കൊണ്ടുവരാൻ തീരുമാനിച്ചു. 

                       അങ്ങനെ ഉണ്ണിയേട്ടന്റെ ഷഷ്ഠിപൂർത്തി ആഘോഷത്തിനു പകരം വിവാഹാഘോഷം ഗംഭീരമായി നടന്നു. വധു രാധയല്ലെങ്കിലും രുക്മിണിതന്നെ ആയിരുന്നു. കാരണവർക്ക് വയസ്സാംകാലത്ത് ജനിക്കുന്ന അരുമസന്താനം തറവാട്ടിലെ അതിവിശാലമായ സ്വത്തുക്കൾക്ക് ആവകാശിയായി വരാതിരിക്കാനുള്ള മുൻ‌കരുതലായി, നാല്പത്തിഅഞ്ച് കഴിഞ്ഞ സുന്ദരിയും സുശീലയും ആയ വധുവിനെയാണ് മരുമക്കൾചേർന്ന് അമ്മായി പദത്തിലേക്ക് അവരോധിച്ചത്.

,,,

                        അനിയന്മാരുടെയും അളിയന്മാരുടെയും ഇടയിൽനിന്ന് അർദ്ധരാത്രി ആയപ്പോഴാണ്  മണിയറയിൽ രംഗപ്രവേശം ചെയ്യാൻ ഉണ്ണിയേട്ടന് കഴിഞ്ഞത്. മണിയറ വാതിലടച്ച് പുത്തൻ കട്ടിലിലെ പുതുപുത്തൻ ബഡ്ഡിൽ ഇരുന്ന് കാൽ‌വിരൽ‌കൊണ്ട് കളം വരയ്ക്കാനറിയാതെ, നല്ലപാതിയായി കടന്നു വന്നവളുടെ സുന്ദരമായ ഇടതു കരതലം വലതുകൈയാൽ പിടിക്കാൻ നേരത്ത്,,,???

“ഡും,ഡും,ഡും,,,”

വാതിൽ മൂന്നു തവണ ശബ്ദിച്ചു.

കേട്ടത് ശരിയല്ല, വെറുതേ തോന്നിയതായിരിക്കും എന്ന് ചിന്തിച്ചെങ്കിലും ഇരുവരുടേയും നാല് നേത്രങ്ങൾ വാതിലിനു നേരേ ഫോക്കസ് ചെയ്തപ്പോൾ, അതാ വീണ്ടും,

“ഡും,ഡും,ഡും,,,”

ഒരു കട്ടുറുമ്പ് വന്ന് വാതിലിൽ മുട്ടുകയാണ്, കാരണവർക്ക് അതിനെ ചവിട്ടിയരക്കാനുള്ള ദേഷ്യം വന്നു,

വാതിൽ തള്ളിതുറന്നപ്പോൾ നേരെ മുന്നിൽ കട്ടുറുമ്പായി നേർപെങ്ങൾ, പിന്നാലെ ഉപഗ്രഹങ്ങളായി മരുമക്കളും ചിന്നഗ്രഹങ്ങളായി കുട്ടിപ്പട്ടാളങ്ങളും,

“ചേട്ടാ,, ഈ പാല്, കുടിച്ചിട്ട് ഗ്ലാസ്സിങ്ങ് താ”

പൂക്കൾ പെയിന്റ് ചെയ്ത ഗ്ലാസ് നിറയെ പാലുമായി പൂപുഞ്ചിരി പൊഴിച്ച് പെങ്ങൾ മുന്നിൽ നിൽക്കുകയാണ്.

“അത് ഞാൻ കുടിച്ചുകൊള്ളും, ഗ്ലാസ് നാളെ എടുത്താൽ മതി”

“അതൊന്നും പറ്റില്ല, ‘ചേട്ടൻ പാല് കുടിച്ച ഗ്ലാസ്സ് കഴുകിയാൽ മാത്രമേ എനിക്ക് ഉറക്കം വരികയുള്ളൂ’, എന്ന് ചേട്ടനറിയില്ലെ”

ചേട്ടൻ മാത്രമേ തന്റെ അവസാനകാലത്ത് തുണയായി മാറുകയുള്ളു എന്ന് എപ്പോഴും വിളിച്ചുപറയുന്ന സ്വന്തം അനുജത്തിയെ വിഷമിപ്പിക്കാൻ പാടില്ലല്ലൊ. അയാൾ പാല് കുടിച്ച് ഗ്ലാസ് അവളെ ഏല്പിച്ചു.

                   അങ്ങനെ ആ കട്ടുറുമ്പിനെ ഔട്ടാക്കിയശേഷം നവദമ്പതികൾ മനസ്സു തുറന്ന് സംസാരിച്ചു. ആ വലിയൊരു തറവാടിന്റെ ഐക്യം കാത്തുസൂക്ഷിക്കണമെന്ന ഉപദേശത്തോടൊപ്പം കുടുംബഭരണത്തെകുറിച്ച് അവൾക്കായി സ്റ്റഡിക്ലാസ്സുകൾ കൂടി നടത്തിയപ്പോൾ മണിക്കൂറുകൾ പോയതറിഞ്ഞില്ല. അർദ്ധരാത്രി കഴിഞ്ഞ ഏതോ നേരത്ത് ഉറക്കം വരാതെ വെറുതെ കിടന്നപ്പോൾ അവൾ പറഞ്ഞു,

“ഫാനുണ്ടെങ്കിലും വല്ലാത്ത ചൂട്, ഈ ജനാലകൾ തുറന്നുകിടക്കുന്നതാണ് എനിക്കിഷ്ടം”

എഴുന്നേറ്റ് ജനാല തുറന്നെങ്കിലും അവൾ പെട്ടെന്ന്‌തന്നെ കൊട്ടിയടച്ചു,

“പുറത്ത് വല്ലാത്തൊരു ദുർഗന്ധം”

“സാരമില്ല നാളെ പകൽ‌നേരത്ത് ഡെറ്റോൾ തളിച്ചാൽ നാറ്റം ഒഴിവാകും”

“പിന്നെ ഈ ജനാലക്കരികിൽ ഒരു രണ്ട് വാഴകൾ നടണം”

“അതെന്തിനാ?”

“എനിക്ക് വാഴകൾ വളരെ ഇഷ്ടമാണ്; അവയിൽ ഇരിക്കാൻ അനേകം പക്ഷികൾ വരും”

“നിന്റെ ഇഷ്ടം പോലെയാവട്ടെ; വാഴയോ തെങ്ങോ മാവോ എന്ത്‌വേണമെങ്കിലും നമുക്ക് നടാം”

അങ്ങനെ ജനാലകൾ കൊട്ടിയടച്ച അവർ, അവരുടേതായ  ദുർഗന്ധമില്ലാത്ത ലോകത്ത് സ്വപ്നങ്ങൾ കണ്ട് ഏതോനേരത്ത് അറിയാതെയങ്ങ് ഉറങ്ങി.

,,,

പിറ്റേദിവസം,

                          അതിരാവിലെ ഉറക്കമുണർന്ന നവവധു അലസമായി കിടന്നുറങ്ങുന്ന ഭർത്താവിനെ ഒരുനിമിഷം നോക്കി. അദ്ദേഹത്തെ ഉണർത്തുന്നതിനുമുൻപ് അവൾ ജനാല തുറന്നു. അപ്പോൾ,,,

രാത്രിയിലെ ദുർഗന്ധത്തിനു പകരം മുറിയിലേക്ക് കടന്നുവന്നത് ഡെറ്റോളിന്റെ ഗന്ധം.

അവൾ പുറത്തേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ,

                         അന്നുരാവിലെ ജനാലക്കരികിൽ നട്ട രണ്ട് വാഴകൾ അപ്പോൾ പെയ്യുന്ന ചാറ്റൽ‌മഴയിൽ കുളിക്കുകയാണ്. ആ വാഴകൾക്ക് പിന്നിലായി, ഏറ്റവും ഇളയ സഹോദരൻ ഡെറ്റോൾ തളിക്കുന്നത് തുടരുകയാണ്.